Spieki mogą być wytwarzane w formie monolitycznej albo warstwowej, gdzie warstwa supertwarda jest integralnie połączona z podłożem z węglików spiekanych.

Spiek monolityczny	Spiek warstwowy

Spieki monolityczne bezpośrednio po procesie HPHT oraz po szlifowaniu

Obie formy materiału mogą być stosowane bezpośrednio jako okrągłe płytki skrawające albo jako półprodukt do wytwarzania wysokowydajnych narzędzi w szerokim zakresie kształtów, rozmiarów i gatunków.

Kompozyty z polikrystalicznym regularnym azotkiem boru (PcBN) i diamentem (PCD) znajdują powszechne zastosowanie w obróbce skrawaniem trudno obrabialnych materiałów. Diament charakteryzuje się najwyższą twardością spośród wszystkich znanych materiałów. Narzędzia wykonane na bazie diamentu stosowane są do toczenia i frezowania z dużymi prędkościami aluminium, magnezu, miedzi, cynku i ich stopów, innych stopów metali nieżelaznych (głównie z krzemem Si), węglików spiekanych, porcelany i materiałów ceramicznych, gumy, tworzyw sztucznych, drewna, materiałów kompozytowych oraz węgla.

Do głównych zalet narzędzi bazujących na cBN zaliczyć należy: wysoką odporność termiczną i chemiczną (zwłaszcza do stopów żelaza i niklu), co czyni je odpowiednimi do skrawania ulepszonych cieplnie stali (HV > 50 HRC), utwardzonych żeliw oraz stopów na bazie niklu i kobaltu. Ponadto narzędzia z cBN charakteryzują się wysoką wytrzymałością mechaniczną, odpornością na kruche pękanie oraz utlenianie.

Właściwości materiałów kompozytowych na bazie cBN oraz ich zalety w obróbce skrawaniem

Narzędzia skrawające wytwarzane na bazie regularnego azotku boru mogą mieć formę płytek monolitycznych lub warstwowych, składających się z podłożowej warstwy węglikowej (węglik spiekany) i warstwy skrawającej z cBN. Połączenie tych dwóch warstw ma charakter dyfuzyjny.

Elementy z płytek warstwowych są wlutowywane w naroża standardowych płytek skrawających. Płytki monolityczne z cBN rzadko są wlutowywane bezpośrednio do oprawki ze względu na słabą zwilżalność przez standardowe lutowie.